Kahramanmaraş merkezli meydana gelen asrın felaketi,10 kentimizde Sıkıntı bir tablo geride bıraktı. 41 binden Çok binanın yıkıldığı yahut hasar gördüğü iki yıkıcı sarsıntının akabinde bütün Türkiye Biricik Yürek halinde bölgedeki yaraları sarmaya devam ediyor.
Depremin akabinde spor dünyasından da birçok atlet bölgeye giderek depremzedelere yardım ediyor. Bunlardan birisi de dünya ve Avrupa şampiyonu ulusal güreşçimiz İstek Kayaalp… Hatay’da istekli olarak yardım etmeye giden İstek Kayaalp, yaşadığı hisleri SABAH gazetesi spor servisinden Yasemin Yıldırım’a anlattı. İşte o kelamları…
“İKİNCİ GÜN HATAY’DAYDIK”
“2015 yılından bu yana Diyanet Vakfı’nın gönüllüsü olarak çalışıyorum. Kurban bayramlarında etlerin dağıtım çalışmalarında onlara takviye oluyordum. zelzele haberini alır almaz da ne yapabilirim diye onlarla irtibata geçtim. Hazırlıklarımızı yaptıktan sonra ikinci gün yola çıktık ve akşamında Hatay’daydık. Biz gittiğimizde şunu gördük ki herkes canla başla çalışıyordu. Bir ablamızın cenazesini çıkardık enkazdan, onun defin süreçlerine katıldım. Gelen cenazelerin defninde hiçbir Sorun yaşanmıyor. İnsanlara çorba dağıtımı, Yemek dağıtımı yaptık. Köylerinde kalmak isteyen, konutunu terk etmek istemeyen beşerler var. Onlar için çadırlar kurduk.”
“ENKAZDAN AYRILMAK İSTEMİYORLAR”
“Hatay’dan sonra Ankara’ya döndüm ancak konutumda yarım gün güç kaldım. Çadır isteklerini görünce kendi imkanlarımla bir araç ayarlayıp Kahramanmaraş’a geçtim. Bilhassa Ufak bebekleri olan aileler güç durumda. Devlet, çadır kentler kurmasına Karşın enkazının başından ayrılmak istemeyenler var, onların çadır muhtaçlığını karşılamaya çalışıyoruz. Kimi ablaların çocukları, eşleri yıkıntı altında kalmış. Bir şey yapamıyorlar. Gruplar önceliği ses gelen yerlere veriyor. Biz de ses gelmeyen yerlere bakıyoruz.”
“SEN, BEN YOK, HERKES BİR OLMALI”
“Burada herkes elinden geleni yapıyor. Bu Aka bir yıkım. Ulaşılamayanlar olabilir lakin sahiden beşerler canla başla çalışıyorlar. Artık takviye ve birlik vakti… O, sen, ben değil, bütün yardım kuruluşlarının el ele vermesi lazım. Bizi görmek öteki gönüllülere moral oluyor. ‘Abi sen de mi buradasın’ diyorlar, birbirimizden Güç alıyoruz.”
“BU PSİKOLOJİYİ NASIL ATLATIRIM BİLEMEM”
“Beni en Fazla çocuklarının cansız vücutlarını Meydan anneler, babalar etkiledi. Battaniyelere sarılmış formda gelmeleri. Kendi çocuğuma bakınca da daima o anları hatırlıyorum. Uzun müddet bu psikolojiyi atlatamam üzere geliyor. Erzak konusunda zahmet yok. Artık gereksinim barınacak yer, çadır. Beşerler bağış yapıyor ve bunların yerlerine ulaştığını görmek istiyor. Ben de bunun için çalışıyorum.”
Yorum Yok